พระวิหารสูง หรือหอพระสูง เป็นปูชนียสถานที่สำคัญแห่งหนึ่งของเมืองนครศรีธรรมราช ตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองโบราณนครศรีธรรมราชด้านทิศเหนือในบริเวณสนามหน้าเมือง ใกล้สำนักงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ถนนราชดำเนิน เรียกชื่อตามลักษณะของการก่อสร้างของพระวิหารซึ่งสร้างบนเนินดินที่สูงกว่าพื้นปกติถึง 2.10 เมตร ไม่ปรากฏหลักฐานแสดงประวัติอย่างแท้จริง แต่สามารถสันนิษฐานจากลักษณะของสถาปัตยกรรม และจิตรกรรมฝาผนังว่าสร้างในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ภายในพระวิหารประดิษฐานพระพุทธรูปปูนปั้นแกนดินเหนียว สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยพุทธศตวรรษที่ 23–24 หรือในสมัยอยุธยาตอนปลาย

ยังไม่ปรากฏหลักฐานทางเอกสารแน่ชัดเกี่ยวกับประวัติการสร้างหอพระสูงแห่งนี้ แต่มีเรื่องเล่าของชาวบ้านที่บอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า เนินดินขนาดใหญ่เป็นที่ประดิษฐานหอพระสูงนั้น ชาวบ้านได้ช่วยกันขุดดินจากบริเวณคลองหน้าเมืองมาถมเป็นเนินขนาดใหญ่เพื่อใช้ตั้งปืนใหญ่ในการสกัดกั้นทัพพม่า ในคราวที่ได้มีการยกทัพใหญ่ลงมาตีหัวเมืองหน้าด่านต่าง ๆ ทางภาคใต้ ตั้งแต่มะริด ถลาง ไชยา จนถึงนครศรีธรรมราช บริเวณสนามหน้าเมืองน่าจะเป็นสนามรบและตั้งทัพตามกลยุทธ์ในการจัดทัพออกศึก เพื่อต่อสู้ประจัญบาน ต่อมาบริเวณแห่งนี้กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ได้มีการก่อสร้างพระพุทธรูปเพื่อเป็นที่เคารพสักการะบูชา และได้สร้างวิหารครอบองค์พระพุทธรูปในเวลาต่อมา

• รูปแบบสถาปัตยกรรม เป็นอาคารทรงไทยรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ก่ออิฐถือปูนขนาดกว้าง 5.9 เมตร ยาว 13.2 เมตร สูง 3.5 เมตร หันหน้าไปทางทิศตะวันออก หลังคาเป็นเครื่องไม้มุงกระเบื้องดินเผาผนังด้านข้างเยื้องมาทางด้านหน้าทั้งสองด้านเจาะเป็นกรอบหน้าต่าง ทำช่องรับแสงในกรอบเป็นรูปกากบาท ฐานชั้นล่างก่อด้วยอิฐเป็นตะพัก 4 ชั้น ด้านหน้าทางขึ้นเป็นบันไดต่อจากเนินเข้าไปยังพระวิหาร

• รูปแบบประติมากรรม ได้แก่ องค์พระพุทธรูปประธาน ปางมารวิชัย แกนพระพุทธรูปทำด้วยดินเหนียวโบกปูนปั้น องค์พระภายนอกขนาดหน้าตักกว้าง 2.4 เมตร สูง 2.8 เมตร ลักษณะอวบอ้วน พระพักตร์เป็นรูปสี่เหลี่ยม พระขนงโก่ง พระนาสิกงุ้ม พระโอษฐ์เป็นรูปคันศร พระศอเป็นริ้ว พระกรรณห้อยต่ำอยู่ใต้พระศก พระเกศาเกล้าเป็นมวย เม็ดพระศกเป็นขมวดปนเล็ก ยอดพระเกตุมาลาอาจหักหายไปครองผ้าสังฆาฏิเฉียงจากพระอังสาซ้ายมาจรดพระนาภี ศาสตราจารย์หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล ทรงวินิจฉัยว่าควรจัดอยู่ในสมัยพุทธศตวรรษที่ 23 - 24 สมัยอยุธยาตอนปลาย หรือรัตนโกสินทร์ตอนต้น

• ทางด้านหลังขอหอพระสูงพบพุทธรูปหินทรายแดง ปางมารวิชัย เศียรหักหายไป ส่วนฐานมีจารึกภาษาขอม รูปแบบจิตรกรรมฝาผนัง เขียนเป็นรูปดอกไม้ห้อยลง กลีบดอกเขียนด้วยสีน้ำตาลจำนวน 8 กลีบ ด้านดอกเขียนสีน้ำเงินหรือสีคราม ส่วนก้านเกสรเป็นลายไทย ดูอ่อนช้อยสวยงาม ส่วนใต้ฐานพระพุทธรูปเป็นลายจีน เข้าใจว่าคงเขียนขึ้นภายหลัง รูปแบบของจิตรกรรมฝาผนังคล้ายงานเขียนในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นที่มีอิทธิพลจีนเข้ามาปะปนผสมกับลวดลายไทย

 

Phra Wihan Sung or Ho Phra Sung (high tower) has not documented clearly about the history of its construction. There is a story told by villagers that a large hill is a site of Ho Phra Sung. The villagers dug up the soil from the canal in front of the city to make a large hill as the emplacement to block the Burmese army in the time that the army had been heading to the front cities in the south from Marid, Thalang, Chaiya to Nakhon Si Thammarat. The area of Sanam Namuang was a battlefield and strategically placed in the battle. Later, this area became a sacred place where the Buddha images were built to worship and the temple was built cover the Buddha images at a later time.

• Architectural style It is a Thai-style rectangular brick building 5.90 meters wide, 13.20 meters long, and 3.50 meters high, facing toward the east side, as well as the clay-tiled roof. The side walls on both sides were drilled as cross-shaped window frames and skylights. The lower base was made of brick with 4 layers of the ledge. At the entrance, the stairs to enter the temple.

• Sculptural style It is the Buddha images in the attitude of subduing Mara with the clay core, 2.40 meters wide and 2.80 meters high. The face is rectangular-shaped with the arched eyebrows, the hook-shaped nose, the curved mouth, the single bun and spiraling knots. It is also clothed with the robe covering from the left shoulder to the navel. M.C. Professor Supattaradit Disakul analyzed that it might be made in the 23rd - 24th Buddhist century in the early Ayutthaya period.

• At the back of Ho Phra Sung, the red sandstone Buddha image in the attitude of subduing Mara was found with a broken head and the base engraved the Khmer language. It also found the mural painted with the 8-petal flower hanging down. The petals were painted brown and blue while the pollen stems drawn in a Thai pattern, looking very delicate and artistic. Under the base, it is a Chinese pattern assumed to be drawn at later times. The characteristics of murals are similar to those in the early Rattanakosin period, where Chinese was influenced and combined with Thai motifs.

 

 

 

Latitude : 8.430066175353602, Longitude : 99.96131126176418

View Larger Map

View On Google Map

Edit Data